[Iegelijk]
IEGELIJK, iegelijke, een bijvoegl., persoonl voornaamwoord. Elk, wie hij zijn moge. Voor iegelijcken manne. Bijbelv. Iegelijke vrouw. Naar het gewigt van iegelijken kandelaar. Meest plaatst men er het niet bepal. lidw. een voor: naar de spraak van een iegelijk volk. Iegelijk, en een iegelijk worden ook zelfst. gebruikt, en dus verbogen: eens iegelijks, eens iegelijken, of van eenen iegelijk, aan eenen iegelijk, eenen iegelijk. Oul. schreef men in den derden en vierden naamv. ook eenen iegelijken. Bijb. 1477.
Auteursrechtvrij