Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Jan]

JAN, z.n., m., van jan; zonder meerv. Een mansnaam. Hij is boven jan, eene uitdrukking, in het kaartspel ge-

[p. 341]

bruikelijk. Iemand jan maken, dubbel winnen. Jan alleman, iedereen. Jan Trijntjes, Jan Hen, een verwijfde, in den gemeenzamen spreektrant. - Jan de wasscher, bij de Zeeuwen meissenknecht. Zamenst.: janhagel, achterstraatsch volk; ook eene soort van koek.