Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Houd]

HOUD, houde, verouderd z.n., beteekenende gunst, ge-

[p. 320]

negenheid, waarvan het bijv. n. houd, voor gunstig, genegen, mede in gebruik geweest is: iemand houd zijn, waarvoor wij thands zeggen houw en getrouw. Het zelfstandige houd, houde, was ook hetzelfde als ons hulde: en zwoeren hem houde. Melis Stoke.