Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Heelen]

HEELEN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Ik heelde, heb geheeld. Bedr., heel maken, genezen. Ik hoop uwe wond

[p. 252]

rasch te heelen. Onz., beter worden: de wond begint te heelen. Van hier heeling. Zamenst.: heelkunst, heelkruid, heelmeester, heelpleister, heelvleesch, enz.

Heelen, oul. heilen, moesog. hailjan, angels. hoelan, alem. heilon.