Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Havenen]

HAVENEN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Ik havende, heb gehavend. Onz., in eene haven ten anker komen; schoon het woord meest bedr. gebruikt wordt, voor reinigen: de

[p. 249]

kinderen havenen. Ook op land of tuin toegepast: gij moogtze naar uw lust Gehavent, met goet zaet bezaeien, en gerust den oogst verwachten. Moon. Van hier havening: en wat hem ter havening wierd toegezonden. Bógaert. Uw tuin stont wilt, en riep luitkeels om havening. Moon. In den gemeenzamen stijl heet het ook afrossen: hij werd, daar, deerlijk gehavend.