Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Haag]

HAAG, z.n., vr., der, of van de haag; meerv. hagen. Eene heining van laag boomgewas. De geit werpt in de haag. Hoogvliet. Eene haag snoeijen. Met het hout der hage. Bijbelv. Eene doornen haag. Halma, gebruikt dit woord manlijk, misschien, omdat eene bekende stad van dienzelfden naam het manlijke lidwoord aanneemt: hij woont in den Haag. Ik ban den heelen Haegh met al sijn achterklap. Huig. Schoon M. Stoke, van die plaats sprekende, het vrouwl. geslacht gebruikt: in die Hage. Huig., Antonid., Moon. en anderen bezigen den Haag, zelfs in den eersten naamval:

[p. 222]

't Hof en al den Haag krijgt voeten. Vollenhove. Anders bezigt men doorgaans 's Gravenhage, in het onzijd. geslacht: het vorstelijk 's Gravenhage is beroemd. Ik woon in het vrije 's Gravenhage. Zamenst.: bremhaag, doornhaag, kwikhaag, tuinhaag, enz. - haagappel, haagappelboom, haagbes, haagbezie, haagbeuk, haagbosch, haagdoorn, haageik, haagmes.

Haag, hoogd. Hag, eng. hedge, fr. haije, zw. hag, middeleeuw, haga, haia.