Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Grouwelen]

GROUWELEN, (gruwelen) voordd. onz. werkw., gelijkvl. Ik grouwelde, heb gegrouweld. Oul. was het onpersoonlijk: het grouwelt mij daartegen, daarvan. Van harte verfoeijen; van grouwen, (gruwen) eenen afschrik van iets hebben.