Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Gors]

GORS, z.n., vr., der, of van de gors; meerv. gorzen. Aangeslibt land bij eene rivier. Zamenst.: binnengors, buitengors. Waarschijnlijk behoort het tot het oude gars, gers, gors, voor gras.