[Glimp]
GLIMP, z.n., m., des glimps, of van den glimp; het meerv is niet in gebruik. Een bedrieglijke schijn. Gij weet afzichtigheit een glimp te geven. Vondel. Zoo geen glimp uw oog bekoort. Glimp van woorden Vond. Hij weet aan die zaak eenen schoonen glimp te geven. H. de Gr. bezigt glimpelijk, in den zin van met schijn van regt: 't welck dan niet glimpelijck en can geschieden. Het komt, met glimmen, uit eene bron voord.
Auteursrechtvrij