Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[p. 176]

[Gijk]

GIJK, z.n., vr., der, of van de gijk; meerv. gijken. Een spriet, waarmede men, op groote schepen, de lijzeilen uitzet; zijnde deze gijk, op kleinere vaartuigen, een stok, aan het schoverzeil vastgemaakt, om hetzelve uittezetten.