Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Gezeglijk]

GEZEGLIJK, bijv. n. en bijw., gezeglijker, gezeglijkst. Die zich door woorden laat buigen, aan eenig gebod gehoorzaam is: eene gezeglijke dogter. - Zich gezeglijk aanstellen. Van hier ook gezeglijkheid. Zie lijk.