Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Gevallen]

GEVALLEN, onz. w., ongelijkvl. Het geviel, is gevallen. Bevallen, behagen, aanstaan; met den derden naamval: onbehaaglijke eerdienst zeker, die niet gevallen

[p. 153]

kan aan Hem, die een zuivere Geest is - of, die Hem niet gevallen - of, in zijn oog niet gevallen kan. Zich eene zaak laten gevallen, met iets tevreden zijn. Gevallen wordt ook als een zelfst. naamw. van het onz. geslacht, zonder meerv., gebezigd: geen gevallen in eene zaak hebben.