Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Gerust]

GERUST, bijv. n. en bijw., geruster, meest, zeer gerust. Stil: zoolang de woelige kinderen over den vloer zijn, kunnen wij het niet gerust hebben. Vreedzaam, en van vele bestommeringen bevrijd: op hun buitengoed leiden zij, thands, een gerust leven. Onbekommerd, zonder vrees: gij kunt

[p. 136]

er gerust op aan, in het gemeene leven - ga maar gerust toe - ik ben gerust in die zaak. Een geweten, dat ons geene verwijting doet, is een gerust geweten. Eene geruste woonplaats is eene veilige woonplaats. Die op rust en gemak gezet is: geruste wijven; in den bijbelstijl. Iemand gerust stellen, hem alle vrees benemen - zich gerust houden. Oul. was ook gerustig en gerustigheid in gebruik. Van hier gerustheid, stilte, vreedzaamheid, vrede, gerustlijk, gerustelijk. Zamenst. geruststelling.