Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Gepeins]

GEPEINS, z.n., o., van het gepeins; meerv. gepeinzen. Eene stille, diepe overweging van eene zaak: hij zit in gepeins. Voor de, in afgetrokkene aandacht, overdachte zaak zelve: uwe zwaarmoedige gepeinzen zijn oorzaak, dat gij het bijzijn uwer vrienden gedurig mijdt.

[p. 129]

De vlamers zeggen gepeis, van peizen, voor peinzen. Zie peinzen.