Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Gebekt]

GEBEKT, bijv. naamw. en bijw. Die eenen bek heeft. - Overdr.: stijf gebekt zijn, niet ligt tot eene zaak te bewegen zijn. - Dat wijf is spits gebekt, in den vertrouwlijken spreektrant, voor: zij is spijtig.