Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Gans]

GANS, z.n., vr., der, of van de gans; meerv. ganzen. Een bekende watervogel. Eene tamme - wilde - jonge gans. Eene gans eten. - De gans trekken, den pot winnen, in het spel op het ganzenbord. Maak dat de ganzen wijs, spel dat eenvoudigen lieden op de mouw. Zamenstell.: ganzenbloem,

[p. 74]

ganzenbord, ganzenbout, ganzendrek, ganzenkieken, ganzenkroos, ganzenhok, ganzenmarkt, ganzenpen, ganzenpoel, ganzenpoot, ganzensmout, ganzenspel, ganzenveder, ganzenvel, ganzenvet, enz.

Gans, hoogd. Gans, neders. goos, gaus, eng. goose, deen. gaas, zweed. gäs, ijsl. gas, bretan. goas, ganz, pool. ges, ital. ganza, lat. anser, spaan. ganso, gr. χαν, χην. Wachter leidt het af van canus, om de witte kleur.