FLAP, z.n., m., des flaps, of van den flap; meerv. flappen. Klanknabootsend woord, ontleend van het geluid, welk een klap, of slag, geeft: ik gaf hem eenen flap om de ooren. Ook wordt zeker werktuig, waarmede men de vliegen doodt, flap, vliegenflap, eng. flappe, bij Kil. flabbe, genoemd. Zamenstell.: flapkan, waarvan
[pagina 50]
[p. 50]
het deksel sterk klapt in het toedoen, ook flapper, en enkellijk flap genoemd. Van flap is het werkw. flappen gevormd, voor slaan, klappen.
Auteursrechtvrij