Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Festoen]

FESTOEN, feestoen, z.n., vr., der, of van de festoen; meerv, festoenen. Allerhande loofwerk, aan muren, pijlers enz. vastgehecht, in de bouwkunde: Behangt

[p. 45]

met mirtegroen, en bloemkrans en festoen, portaal en pijler. Vond. Verrijkt en opgesierd met lijstwerk en festoen. J. de Marr. Dit woord wordt bij Plantyn, Kil., noch Halma gevonden; ten blijke, dat zij het voor geen nederduitsch erkenden, gelijk het ook eenen basterduitgang heeft, waarop de klemtoon valt. Doch het is thands in gebruik, en wordt ook feston uitgesproken en geschreven.