[Ergens]
ERGENS, bijw. van plaats, beteekenende in eenige plaats: hij moet toch ergens zijn. In het gemeene leven wordt ergens ook voor iets gebezigd: ergens naar zoeken, d.i. naar iets - ik zal dat wel ergens door te weten komen, d.i. door eenig middel.
Hoogd. irgend, bij Kil. ook ierghens. Volgens Ten Kate is de eindlettergreep van dit woord ends, zamengetrokken ens, de uitgang van het bedrijv. deelw. met eene s achterop, die het woord tot een bijwoord maakt. Hij meent, dat uit er, als het worteldeel van erren, vagari, oudt., met achtervoeging van g, een werkwoord gevormd is, waarvan dit woord afkomt. Het zegt, in eenen onbepaalden zin, zoo veel als: waar men gaan of zwerven moog. In het angels. heeft men erne, locus aliquis indefinitus, met den uitgang ne.
Auteursrechtvrij