Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Eggen]

EGGEN, bedr. w., gelijkvl. Ik egde, heb geegd. Met de egge bearbeiden: het land eggen. Men kan met hem eggen noch ploegen, eene gemeenzame spreekwijs, betee-

[p. 12]

kenende, men kan met hem niets uitregten. Van hier egger, iemand, die het land egt, egging. Egger was oul. ook zekere groote boor, thands doorgaands avegaar genoemd. Zie avegaar.