Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Eenvoudig]

EENVOUDIG, bijv. n. en bijw., eenvoudiger, eenvoudigst. Van eenvoud en den uitgang ig. Dat in het eenvoudige getal staat, bij de spraakkunstenaars gebruikelijk.

[p. 7]

Overdragtigl., opregt, ongeveinsd: de Heere bewaart de eenvoudigen. Bijbelvert. Dat gebrek aan verstand en doorzigt verraadt: hij is een eenvoudig mensch. Nederig, zedig: eene eenvoudige kleeding. Enkel, niet zamengesteld: een eenvoudig werktuig. God is een volmaakt eenvoudig wezen. Van hier eenvoudigheid, eenvoudiglijk.