Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Doorvloeijen]

DOORVLOEIJEN, onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. door en vloeijen: ik vloeide door, ben doorgevloeid. Door eene plaats vloeijen. Ook figuurlijk, uit het geheu-

[p. 571]

gen geraken: dat is mij doorgevloeid. Van hier ook doorvloeijing.