Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Doorloopen]

DOORLOOPEN, onz. en bedr. w., ongelijkvl. Van het scheidb. en onscheidb. voorz. door en loopen. Scheidb.: ik liep door, ben en heb doorgeloopen. Onzijd., met zijn, door eene plaats loopen: hij hield zich niet op, hij liep maar door. Het water loopt onder de brug door. Ook aanhouden met loopen. Bedrijv., door veel loopen verslijten: hij heeft zijne schoenen geheel doorgeloopen. Van het eene einde tot het andere loopen: hij liep de gansche stad door. Insgelijks figuurlijk, alle deelen vlugtig be-

[p. 559]

schouwen: een boek, eene rekening doorloopen, vlugtig doorlezen. Onscheidb.: doorloópen, ik doorliep, heb doorloopen. Bedrijv., van het eene einde tot het andere loopen: de hemelsche ligchamen doorloopen, op bevel des Scheppers, de hun voorgeschrevene kringen. Figuurlijk, vlugtig beschouwen: ik doorliep, met mijne gedachten, al de geschiedenissen der eeuwen. Doorloopen vleesch, zegt men, wanneer het vet door het mager loopt.