[Deern]
DEERN, deerne, z.n., vr., der, of van de deern; meerv. deernen. In eenige oorden van Nederland gebruiklijk, voor een ongehuuwd meisje, eene jonge dogter, en dienstmaagd: eene jonge, eene brave deern. Ic bin dijn knecht, en een soon dijnre deernen. Byb. 1477.
Deern, hoogd. Dirne, bij Ottfr. en Willer. thiarna, thierna, zweed. taerna, ijsl. therna. Volgends sommigen is ons deern, deerne, zamengetrokken van dienerin, dienerinne, nu dienares.
Auteursrechtvrij