Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Brandoffer]

BRANDOFFER, z.n., o., des brandoffers, of van het brandoffer; meerv. brandoffers. Van brand en offer. Een offer, welk, naar de kerkgebruiken der voormalige Joden, geheel verbrand moest worden. Van hier brandof-

[p. 471]

feraltaar. Prantopher en brantopfer komen bij Notk. voor.