Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Blijken]

BLIJKEN, onz. w., ongelijkvl. Bleek, is gebleken. Schijnen, zich vertoonen: het blijkt zoo klaar als de dag. Dat blijkt mij geheel anders. Iets laten blijken, laten merken, te kennen geven. Iets doen blijken, staven, bewijzen.