Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Bijschikken]

BIJSCHIKKEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb.

[p. 408]

voorz. bij en schikken: ik schikte bij, heb bijgeschikt. Het eene bij het andere schikken. In den gemeenen spreektrant wordt het ook, somwijlen, als onz. gebezigd, voor: zittende naderen, zich bijschuiven: schik nog wat bij.