[Bietebaauw]
BIETEBAAUW, bijtebaauw, z.n., m., des bietebaauws, of van den bietebaauw; meerv. bietebaauwen. Spook, bullebak: ja, om den schrik t'ontgaan van zijnen bijtebaeu. J. d. Deck. Ten Kate vindt den oorsprong van dit woord in bijten; en bietebaauw, of bijtebaauw, is dan iemand, die met eene gapende mom voor spook speelt, en zich aanstelt, alsof hij elk wil bijten. Pitiscus verklaart het lat. lemures, door nachtgeesten, bijtebaauwen.
Auteursrechtvrij