Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Bidden]

BIDDEN, (oul. beden), bedr. w., ongelijkvl. Ik bad, heb gebeden. Smeeken: God bidden - om zegen bidden. Verzoeken: ik bad hem, dat hij van zijn voornemen wilde

[p. 399]

afzien. Op sommige plaatsen heeft bidden de beteekenis van ter begravenis uitnoodigen; en dan is het hiervan gemaakte bidder iemand, die vrienden en bekenden, ter uitvaart van een lijk, noodigt. Zie aanspreker. Oul. werd bidden ook met den derden naamval gebezigd: eer bidd' ic der Coninginne. L.v. Velth. Van hier ook bidder, bidplaats, bidster, biduur.