[Bezetten]
BEZETTEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. be en zetten: ik bezettede, heb bezet. Het geen tot eene zaak behoort, in, op, of aan dezelve zetten: de tafel met spijs bezetten - de stoel is bezet. Eene stad met krijgsvolk bezetten, of ook, eene stad, eene vesting enz. bezetten - eenen weg bezetten - eenen ring met kostbare steenen bezetten. Oul. was de spreekwijs: iemand bij uitersten wil iets bezetten, voor maken, in gebruik. Van hier ook bezetting, voor het krijgsvolk eener stad, of vesting, bezetteling, voor eenen soldaat, die in eene stad, of vesting, ligt.
Auteursrechtvrij