Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Bewust]

BEWUST, bijv. naamw. en bijw. Bekend, kundig: die zaak is mij bewust - ik ben daarvan niet bewust, het

[p. 392]

bewuste ontwerp. De Ouden bezigden bewust ook met den tweeden naamval: eener zaak bewust zijn. Dit bewust is voor bewist, gelijk men oulings ook schreef, van het verouderde bewissen, d.i. verzekeren. Van hier bewustheid, waarvoor Hooft ook bewustenis bezigt.