Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[p. 391]

[Bewimpelen]

BEWIMPELEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. be en wimpelen: ik bewimpelde, heb bewimpeld. Verbloemen, bedekken: eene zaak bewimpelen. Van hier ook bewimpeling.