Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Bestieren]

BESTIEREN, besturen, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. be en stieren: ik bestierde, heb bestierd.

[p. 372]

Eene zaak wel bestieren. Van hier ook bestierer, bestiering.