Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Beslommeren]

BESLOMMEREN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. be en slommeren: ik bestommerde, heb beslommerd. Zich beslommeren, zich in allerhande verwarde zaken steken. Een beslommerde, verwarde, boedel. Van hier ook beslommering.