[Bescharen]
BESCHAREN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. be en scharen: ik beschaarde, heb beschaard. Heimlijk stelen, onder de handen wegnemen: hij heeft, langs dien weg, heel wat beschaard. Van hier ook bescharer, (beschaarder), bescharing, beschaarster.
Auteursrechtvrij