[Bemantelen]
BEMANTELEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. be en mantelen: ik bemantelde, heb bemanteld. Eigenlijk, met eenen mantel bedekken. Figuurlijk, eene slechte zaak eenen goeden schijn geven: hij zocht zijne gierigheid nog te bemantelen. In de krijgskunst beteekent bemantelen met eenen wal omgeven: eene stad bemantelen. Van hier ook bemanteling.
Auteursrechtvrij