Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Belofte]

BELOFTE, z.n., vr., der, of van de belofte; meerv. beloften. Van beloven. Toezegging. Belofte doen - zijne beloften houden, breken. Van hier ook beloftenis. Zie nis.