Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Bekwijlen]

BEKWIJLEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb.

[p. 337]

voorz. be en kwijlen: ik bekwijlde, heb bekwijld. Met kwijl bezoedelen: het kind heeft zich deerlijk bekwijld.