[Bekreunen]
BEKREUNEN, wederk. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. be en kreunen: ik bekreunde, heb bekreund. Bemoeijen: zich met iets bekreunen. Bekommeren: zich over iets bekreunen. J. Vollenhove gebruikt het met den tweeden naamval: ik bekreune mij des in 't minste niet.
Auteursrechtvrij