Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Beheerschen]

BEHEERSCHEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. be en heerschen: ik beheerschte, heb beheerscht. Heerschappij over iets hebben, voeren, enz.: landen be-

[p. 324]

heerschen - zijne driften beheerschen. Zij beheerscht mijn hart. Van hier ook beheerscher, beheersching, beheerschster.