Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Bedraaijen]

BEDRAAIJEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. be en draaijen: ik bedraaide, heb bedraaid. Inwikkelen, verwarren: laat toch werels sorgh ons' sinnen niet bedraaijen. F. v. Dorp. In, of met iets bedraaid

[p. 307]

zijn, of zitten, in verlegenheid zijn. Van hier ook bedraaidheid.