Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Altemaal]

ALTEMAAL, (allemaal) bijw. Van alte en maal. Hetzelfde als allegaar. Ook is dit woord in de beteekenis van geheellijk, geheel en al, gebruiklijk geweest; b.v.: en hij verbrande den ram opten outaer altemael. Bijb.

[p. 226]

1477; doch in dezen zin is het verouderd. Zie maal.