Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afstoken]

AFSTOKEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. af en stoken: ik stookte af, heb afgestookt. Ten einde stoken: wanneer gij den oven afgestookt hebt enz. Ook, somwijlen, onz.: wij zullen eerst afstoken. Van hier ook afstoking.