Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afsollen]

AFSOLLEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. af en sollen: ik solde af, heb afgesold. Door sollen, d.i. opgooijen, (bij Kiliaan, eenen bal opgooijen) afmatten: iemand afsollen, door gooijen en rollen vermoeijen - zich afsollen.