Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afoogen]

AFOOGEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. af en oogen: ik oogde af, heb afgeoogd. Door oogen, d.i. scherp toezien, vernemen: ik kan hier alles afoogen.