Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Aflekken]

AFLEKKEN, (bij Kiliaan, afleken) onz. w., gelijkvl., met het hulpw. zijn. Van het scheidb. voorz. af en lekken: lekte af, is afgelekt. Afdruppen: al het bier lekte van het vat af. Wanneer van tranen gesproken wordt,

[p. 150]

gebruikt men, doorgaands, leken: ik zag de tranen van hare wangen afleken.