Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afkondigen]

AFKONDIGEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. af en kondigen: ik kondigde af, heb afgekondigd. Van eene verhevene plaats bekend maken: een huuwlijk afkondigen - den vrede afkondigen.