Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[p. 143]

[Afknijpen]

AFKNIJPEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. af en knijpen: ik kneep af, heb afgeknepen.

Door knijpen afscheiden: een stuk van het deeg afknijpen.

Afnypen, zonder k, is even zeer in gebruik.