Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afknevelen]

AFKNEVELEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. af en knevelen: ik knevelde af, heb afgekneveld. Door knevelen verkrygen, met geweld afpersen: hij heeft zynen broeder schatten afgekneveld.