Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afknappen]

AFKNAPPEN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. af en knappen: ik knapte af, heb afgeknapt.

Bedrijv., knappen en afbreken: hij knapte een stuk van het glas af.

Onzijd., met het hulpw. zijn: ik wond mijn uurwerk op, en de veer knapte af.

Afknappen is een klanknabootsend woord.